In 2012 verhuisde ik op 19-jarige leeftijd naar Breda voor mijn studie fotografie aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St.Joost. Tijdens mijn studie fotografeerde ik erop los. De focus tijdens de studie lag op de documentaire richting, verhalen vertellen in beeld. Daar leerde ik hoe ik beeldend mijn gevoel en ideeën kon uitten. 

Na vier jaar studeren nam ik een jaar pauze om te werken en vervolgens studeerde ik nog eens twee jaar voor Docent Beeldende Kunst en Vormgeving. Tijdens die drie jaar raakte ik mijn zin in fotografie kwijt. Ik wilde wel maar ik wist niet hoe. Hoe prachtig de tijd op de academie ook was, het zorgde ervoor dat ik gekneed was tot een fotograaf met bepaalde ideeën wat 'goede' en 'slechte' fotografie was. Ik was erg streng voor mijzelf. Ik wilde wel fotograferen maar, alles wát ik zou vastleggen moest subliem zijn, een betekenis hebben én een verhaal vertellen. Dit lukte natuurlijk niet altijd en ik irriteerde me enorm aan het feit dat ik niet kon losbreken van de regels. Daardoor vond ik het steeds lastiger om enthousiast te worden van fotografie.

Gelukkig vond ik de sprankel weer terug. Op een dag speelde ik 'kiekeboe' met mijn nichtje. Tijdens het spel fotografeerde ik haar en toen ik thuis kwam was ik laaiend enthousiast over de blik die ik van mijn nichtje had gevangen. Het feit dat ik weer blij kon worden van fotografie (met ietsje minder het gevoel dat ik mezelf moest verantwoorden) was en is voor mij het aller belangrijkste. Dat moment zorgde ervoor dat mijn idee om een eigen bedrijf op te starten begon te groeien. 

Het vastleggen van de liefde en puurheid tussen en van mensen vind ik het mooiste om te doen. De tijd schiet ons soms voorbij waardoor we bijna niet meer doorhebben hoeveel er kan veranderen. Door foto's te maken leg je deze verandering even stil en ik doe niets liever dan jou daarbij te helpen.